Lira w Toruniu: zajęcia nr 7.

Kolejne zajęcia z psami schroniskowymi przeniosły się poza plac przy ulicy Przybyszewskiego. Tym razem ćwiczyliśmy w Parku Bydgoskim przy popularnej wśród Torunian Martówce.

Po jedenaste: Nie gadaj tyle, bo Cię zjedzą motyle.

Bla, bla, bla, bla, bla, bla, SIAD. Pitu, pitu, pitu,pitu, pitu, WARUJ… Tyle mniej więcej rozumie pies, gdy do niego mówicie. Jeśli go szkolicie i chcecie, aby precyzyjnie reagował na konkretne słowo – komendę, nie zalewajcie go potokiem głosek, których nie rozumie i które go rozpraszają. Zatem zamiast: „No to Pikusiu będziemy ćwiczyli komendę. Zrób dla Pańci SIAD mój ty pieszczochu kochany”, powiedzmy tylko „SIAD”. Gwarantujemy, że przyspieszenie nauki zauważycie sami. Oczywiście nie twierdzimy, żeby nie zalewać Pikusia wylewnymi wyznaniami, obawami i radościami. Róbcie to, ale nie w czasie sesji treningowej.

Rys. Gary Larson

Po dziesiąte: Bądź jak automat z zabawkami.

Znacie zasadę, że coś, do czego mamy ograniczony dostęp jest dużo bardziej atrakcyjne niż to, do czego dostęp mamy nieprzerwany. Psów ta zasada również dotyczy, dlatego jeśli rozrzucicie zabawki po mieszkaniu i dacie ulubieńcowi nieograniczony do nich dostęp, bardzo szybko stracą dla niego wartość. W ten sposób zaprzepaścicie możliwość motywowania go do zrobienia tego, czego od niego oczekujecie. Co ważniejsze, jeśli zostaniecie automatem z zabawkami, staniecie się dla psa interesującym obiektem, kojarzącym się z przyjemnością oraz radością zabawy. To właśnie zabawa z człowiekiem ma być najfajniejsza. Bierzcie przykład z opiekunów bawiących się z psami frisbee. Kawałek plastiku jest przedmiotem pożądania psów ale tylko wtedy, gdy bawi się nim człowiek. I o to właśnie chodzi.

Źródło: http://metro.co.uk
Autor: AP

Lira w Toruniu, zajęcia nr 6.

Zgodnie z oczekiwaniami, na ostatnich zajęciach "Liry" zagościła wiosna. Przywitaliśmy ją z uśmiechem, szeroko otwartymi ramionami i lekkim westchnieniem. Po raz pierwszy nie towarzyszyły nam czapki i szaliki, a dłonie nie marzły na zimnym powietrzu.

Po dziewiąte: Co Twoje to moje?

Instynkt posiadania i obrony zasobów jest naturalny i powszechny w świecie zwierząt. Dziwne, że często w głowie się nam nie mieści, że nasz pies również go posiada. Mało tego, wydaje nam się, że pies musi oddawać natychmiast wszystko, czego sobie zażyczymy. Tymczasem ta zdolność wymaga pracy i ćwiczeń, u których podstaw leży zrozumienie, że psy odczuwają stratę i aby ją zniwelować musimy zaproponować im jakąś alternatywę. Jeśli w zamian za zabawkę pies dostanie smakołyk, odda nam ją chętnie i bez problemów.

Lira w Toruniu, zajęcia nr 5.

Wiosna wciąż nieśmiało puka do naszych drzwi i mamy ogromną nadzieję, że w przyszłym tygodniu rozgości się na dobre. Póki co, na ostatnich zajęciach było jeszcze chłodno, ale oczywiście nie przeszkodziło to nam w szkoleniu. 

Po ósme: Konsekwencja.

Jeżeli wprowadzacie psu zasady, które panują  w Waszym świecie, miejcie pewność, że będą one niezmienne. Wasza konsekwencja porządkuje świat psa i czyni go bardziej zrozumiałym. Jej brak zaowocuje brakiem rozumienia komend i sygnałów wysyłanych do czworonoga. Psiaki uczą się przez powtórzenia i naprawdę nie wystarczy raz powiedzieć, żeby nie leżał na kanapie. Dlatego pamiętajcie o zasadzie złotej trójcy: konsekwencja, konsekwencja i jeszcze raz cierpliwość :)

Rys. Rupert Fawcett

Po siódme: Dobrze, czy źle?

Wszyscy mamy podobny mankament. Nie pamiętamy naszego wczesnego dzieciństwa. Szkoda, bo pewnie bylibyśmy bardziej wyrozumiali wobec naszych czworonogów. Małe dziecko, podobnie jak pies nie ma barometru wskazującego co jest dobre, a co złe. Uczy się tego na podstawie doświadczenia i wzmocnień. Jeśli za coś dostanie nagrodę, to będzie kojarzył daną sytuację z czymś dobrym. Jeśli coś sprawi mu przykrość, bądź brak nagrody, skojarzy to z czymś złym. Warto o tym pamiętać podczas wychowywania szczeniaka. Nagrody są Waszym narzędziem w pokazywaniu psu co jest dobre i pożądane, nie bójcie się po nie sięgać.

Rhodes Rumsey
http://fineartamerica.com